ابن تیمیه درباره حقیقت عبادت می‏نویسد:
هر چیزی که خدا آن را دوست بدارد و از آن خشنود گردد، از اقوال و اعمال باطنی و ظاهری، عبادت است؛ مانند: نماز، زکات، نیکی به والدین و صله رحم. (ابن تیمیه، 1401 ق، ص 4)

مصادیق شرک در عبادت از دیدگاه ابن‏تیمیه

1. توسل به اولیای الهی
وهابی‏ها توسل به اولیای الهی را موجب خروج از عبودیت و رفتن به سوی شرک می‏دانند.

توسل به مرده، اگرچه پیامبر اسلام باشد، شرک است؛ زیرا او مرده و نابود شده است؛ چون قرآن می‏فرماید: «اِنَّکَ مَیِّتٌ و اِنَّهُم مَیِّتون» (زمر:30)؛ تو [ای پیامبر [می‏میری و آنان هم خواهند مرد. استغاثه به اموات و گفتن کلمه‏هایی مانند: «یا سیدی»، «یا رسول‏اللّه‏ اُنْصُرنی»، «یا سیدی علیبن‏اَبیطالب اَغِثنی» و مانند آنها، شرک است. (عبدالرحمن، 1391 ق، ص 172)

توسل به چیزی، به عنوان علل مستقل در تأثیر و تأثر است یا به عنوان واسطه در رساندن متوسلان به خدای سبحان؛ با اعتقاد به این‏که خود آنان مظهر و آیت حق‏اند، نه بیش از این. موحّد هرگز به گونه نخست به کسی متوسل نمی‏شود و از خودِ واسطه حاجت نمی‏طلبد؛ چون هم شرک است و با توحید منافات دارد و هم با معنای اصطلاحی توسل که تقرّب جستن به خداست سازگار نیست.

معتقدان به توسل نیز حاجت خواستن از غیر خدا و مستقل پنداشتن واسطه را شرک می‏دانند، ولی اگر طلب حاجت فقط از خدا باشد، لیکن از راه واسطه‏های مقدسی که مراتب معنوی والایی را کسب کرده‏اند و می‏توانند به اذن خدا ما را به رحمت و مغفرت و توجه الهی نزدیک کنند، هیچ منافاتی با توحید ندارد و عقل و نقل به جواز آن حکم می‏کنند.

2. زیارت و تبرک جستن به قبور
ابن تیمیه بر این باور است که زیارت رسول گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و وصیّ او موجب خروج از عبودیت و ورود در دایره شرک است. او در این‏باره می‏نویسد:

شیطان، افراد بسیاری را از راه توحید منحرف کرده و به انواع شرک وادار ساخته است. آنان برای خشنودی غیر خدا عازم زیارت قبری می‏شوند و به سوی غیر خدا می‏روند؛ حتی از مسافت‏های طولانی به زیارت قبر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله یا صحابه یا مرد صالحی حرکت می‏کنند. (ابن‏تیمیه، 1411 ق، ص 56)

اگر کسی برای خشنودی خدا به زیارت قبر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله برود و او را برای خدا دوست بدارد از توحید خارج شده است؟! مگر معنای شرک دوگانه‏پرستی یا چند گانه پرستی نیست؟! مگر مشرک، کسی نیست که کار خدا را به غیر خدا نسبت دهد؟!

وهابی‏ها برای موحّد شدن، گفتن شهادتین را کافی نمی‏دانند، بلکه با بدعت‏گذاری، موارد زیر را لازمه مسلمان شدن می‏شمارند:

1. مسلمان نباید به انبیا و اولیا متوسل شود و بگوید: «خدایا! به آبروی حضرت محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به ما رحم کن!»؛ چون در ردیف مشرکان قرار می‏گیرد. (ر.ک: صنعانی، 1385 ق، ص 36)

2. مسلمان نباید قبر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را زیارت کند یا از آن تبرک بجوید. نیز نباید در کنار قبر نماز بگزارد و دعا کند و روی قبرها، بارگاه و مسجد بسازد یا چیزی برای آنها نذر کند. (صنعانی، 1385 ق، ص 3 و 41/ عبدالرحمن، 1391 ق، ص 239/ ابن تیمیه، 1411 ق، ص 677)

ابن تیمیه می‏گوید:
انسان در کنار قبرها، هر چند برای خدا نماز بخواند، باز مشرک می‏شود. (ابن تیمیه، 1411 ق، ص 256)

3. مسلمانان نباید به نام پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله سوگند یاد کنند یا عبارت «یا محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله » را بر زبان رانند و او را «سروَر و آقای من» بخوانند. سوگند به نام پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و غیر او، شرکی بزرگ و سبب جاودانگی در آتش است.

ابن تیمیه تبرک جستن به قبر رسول گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را خروج از عبودیت و ورود به دایره شرک می‏داند:

اگر مردی بخواهد در کنار قبر یکی از پیامبران یا برخی از صالحان نماز بگزارد و قصد تبرک جستن از آن بقعه را داشته باشد، این عمل دشمنی با خدا و مخالفت امر او، بلکه ابداع دینی است که خدا به آن اجازه نداده است. (همان، ص 297)

از نظر وهابی‏ها، زیارت رفتن و شفاعت طلبیدن، موجب خروج از توحید در عبادت و ورود به جرگه مشرکان می‏شود. آنگاه مال و اولادش مباح می‏شود؛ اعم از اینکه به اشتباه آنها را انجام دهد یا دانسته و از روی علم. در هر صورت، این اعمال به تکذیب رسالت می‏انجامد. (زهاوی، 1979 م، ص 18)

ابن تیمیه یکی از اصول اهل سنت و جماعت را این می‏داند که شخص تابع، باید ایمان بیاورد که اهل بدر که سیصد و چند نفر بودند هر کاری کنند آمرزیده‏اند: «و یؤمنون باَنّ اللّه قال لأهل بدر اعملوا ما شئتُمْ فقد غفرت لکم.» (ابن تیمیه، بی‏تا، ص 102)